Vic(toria) over haar Kerst met een gouden randje
"Wil jij even het laatste openhaardhout halen?" Ik kijk mijn man vragend aan en wijs naar de groene kruiwagen waarmee ik reeds 3x op en neer ben gelopen vanuit het houthok naar onze overkapping. Daar hebben we buiten een open haard die morgen op 1ste Kerstdag moet branden. Voor de gezelligheid maar ook voor de warmte. De temperatuur wordt volgens de laatste weersvoorspellingen morgen niet hoger dan 2 graden. 'Brrrr…is winterbarbecue wel zo’n goed idee?'
“Ga lekker zitten allemaal en pak er een dekentje bij”, zeg ik zo gastvrij mogelijk tegen mijn familie die precies op het afgesproken tijdstip binnen druppelt. Terwijl ik glühwein serveer aan mijn gasten die plaats nemen op het buitenterras dat geheel ingericht is met kerstlichtjes, kerstbomen tot nepsneeuw aan toe, is mijn man al druk bezig met het installeren van de barbecue en het winter barbecuebuffet. Alle kinderen, ooms, tantes, neven en nichten genieten van elkaars aanwezigheid en zingen vrolijk mee met de kerstdeuntjes, die klinken uit mijn mobiel. Mijn kleindochter gehuld in een vrolijk multi-color skipak en berenmutsje brabbelt al vrolijk mee.
“Wie wil er een hapje van de grill?” Mijn man kijkt vragend de kring rond. 'Dat laat ik me geen 2x keer gezeggen.’ Ik loop met mijn nog enigszins schuwe 12 weken oude pup op de arm richting de barbecue, waar mijn man een ambachtelijke hamburger op mijn geel gekleurde A-Z bord deponeert. “Héérlijk schatje…lekker gekookt”, zeg ik en geef mijn man gekleed in een échte foute kersttrui, een hartelijk verdiend schouderklopje. Snel gris ik hebberig ook nog wat extra sneetjes stokbrood van de houten snijplank en neem vervolgens plaats aan de mooi versierde tuintafel, waar iedereen al heerlijk zit te smullen van de winterse kerstgerechten. “Smaakt het allemaal?”, vraag ik geïnteresseerd. Iedereen lacht en knikt letterlijk volmondig van ‘ja’. De glühwein, bier en wijn doen dat wat ze moeten doen. Ik wil net beginnen met eten als in een mum van een seconde mijn pup mijn hamburger op een slinkse wijze van mijn bord rukt en ervan tussen sjeest. ‘K*T…dat had ik kunnen verwachten, je moet de kat (lees;hond) ook niet op het spek binden toch?!’ Ik waarschuw mijn gasten voor de vraatzucht van mijn pup en de winterbarbecue verloopt vervolgens op dat ene incident na, voorspoedig. Twee uurtjes later verkassen we met zijn allen naar binen en doen we ons tegoed aan de kerst barbecuetoetjes. De 'kleintjes' (honden en baby) doen een dutje. Moe van het spelen, de frisse buitenlucht en elkaar houden ze het even voor gezien. Rond 21.00 uur houd ik het ook voor gezien en trek de gordijnen dicht. De kerstgasten zijn weer onderweg naar huis en ik vertrek naar mijn bedje. Dit was een kerst met een gouden randje. Kerst winterbarbecue is te leuk... just try it!
